In ‘Loverboys: feiten en cijfers, een quickscan’ van Anke van Dijke en Linda Terpstra (2005) komt het volgende daderbeeld naar voren:
 | | 'Mensenhandelaars' zijn Nederlandse jongemannen met een (veelal) allochtone achtergrond, in de leeftijd van tussen de 20 en 30 jaar, die meisjes voor hen in de prostitutie hebben werken.
| | | De daders hebben een laag opleidingsniveau en een niet afgeronde opleiding.
| | | Zij zijn al op jonge leeftijd aan een criminele carrière begonnen en bekend bij politie en justitie voor geweldsdelicten, vermogensdelicten en andere delicten en hebben verschillende veroordelingen op hun naam staan.
| | | Mensenhandelaars rechtvaardigen zich door de verantwoordelijkheid voor hun daden bij anderen neer te leggen of bij de omstandigheden waarin zij verkeren. Ze zijn uit op macht en veel geld en hebben weinig respect voor vrouwen en weinig inlevingsvermogen ten aanzien van de meisjes met wie ze een relatie onderhouden.
| | | Mensenhandelaars zijn sociaal vaardig, zijn meesters in het manipuleren en hebben geen schuldgevoelens.
| | | Ze maken onderdeel uit van een netwerk en bezetten louter uitvoerende posities
| | | Vijftig procent van de ronselactiviteiten verloopt via het internet (social media).
| | | Slachtoffers worden momenteel sneller en gewelddadiger benaderd. Er is nog wel sprake van verleiding maar dit slaat veel sneller om in gewelddadige bedreiging, chantage en manipulatie.
|
|
 |
Werkwijze van loverboys
Het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (2012) beschrijft uitgebreid de werkwijze van loverboys. Een loverboy is een mensenhandelaar die slachtoffers uitbuit volgens de loverboymethode. Deze methode kan in vier fasen worden opgedeeld. Daarbij moet worden opgemerkt dat de ingezette methode continu wordt aangepast en dat er veel variaties zijn in hoe loverboys hun slachtoffers zoeken en uitbuiten. Soms worden fasen overgeslagen of sneller doorlopen of er worden andere middelen ingezet. Ook valt op dat er sneller en meer psychisch en (grof) geweld wordt gebruikt. Over de werkwijze bij mannelijke slachtoffers is nog weinig bekend. De hieronder beschreven fasen zijn dan ook voornamelijk van toepassing op vrouwelijke slachtoffers.
De vier fasen van de ‘klassieke’ loverboymethode:
| | Ronselen
| | | Inpalmen
| | | Losweken van sociaal netwerk/isoleren
| | | Uitbuiten
|
Vroeger ronselden loverboys hun slachtoffers door hen fysiek te benaderen op diverse locaties. Tegenwoordig spelen internet en sociale media ook een grote rol. Doordat het internet andere mogelijkheden kent dan het ronselen op straat, worden de fasen soms ook anders ingevuld. Deze werkwijze wordt de 'loverboymethode 2.0' genoemd. Deze methode kent eveneens vier fasen.
De vier fasen van de loverboymethode 2.0:
| | Grooming en hawking
| | | Inpalmen
| | | Inlijven
| | | Uitbuiten
|
Overigens worden beide methoden door elkaar heen gebruikt. Zo kan het zijn dat het zoeken van een slachtoffer volgens de loverboymethode 2.0 gebeurt, terwijl voor de overige fasen de 'klassieke' methode wordt gebruikt.
Klik hier voor een uitgebreide toelichting op de (actuele) werkwijze van daders.
|
